Toki Tori

Onze Rating = 82/100

Na een release op de Game Boy Color, de iPhone en de Wii vond de Nederlandse ontwikkelaar Two Tribes het blijkbaar nodig hun puzzelgame Toki Tori ook naar de pc te brengen. Onze mening? Een prima beslissing! Bij een Nederlandse ontwikkelaar denken we toch al snel aan Triumph Studios van Overlord of het immens grote Guerrilla Games achter de Killzone-titels. Toch telt ons land ook nog enkele kleinere studio’s die bij tijd en wijle met zeer toffe producten op de proppen komen.

Zo ook Two Tribes. Een klein ontwikkelingsteam uit Harderwijk dat ons eerder op de Game Boy Color, de Wii en de iPhone al uitstekend wist te vermaken met hun puzzelgame Toki Tori. Onlangs kwam de game ook beschikbaar via Steam en dat was voor ons natuurlijk reden genoeg om deze eigenzinnige titel nogmaals onder de loep te nemen.

Geel kuikentje

In feite is er niet zo gek veel aan de game veranderd. Je zal ook hier weer de controle krijgen over het kuikentje Toki Tori, waarmee je in de zeer uiteenlopende levels op zoek moet gaan naar een aantal eieren. Waarom onze gele vriend die eieren precies wilt pakken wordt niet helemaal duidelijk. Maar ach, zodra je eenmaal met de verschrikkelijk verslavende puzzels in de weer bent zal het je ook bar weinig nog kunnen schelen.
In ieder level zal je Toki Tori naar de verschillende eieren moeten loodsen en hierbij zal je de nodige obstakels moeten zien te overwinnen. Dit begint vrij eenvoudig maar al snel zal je jezelf terugvinden in levels waarbij je toch wel uiterst inventief uit de hoek moet komen wil je ieder ei te pakken krijgen. Tel daar bij op dat de game over tachtig levels beschikt en je kunt je wel voorstellen dat deze game je een aardig aantal uurtjes zal bezighouden.

De verslavingsfactor is hier – net als bij de andere versies – weer in volle glorie aanwezig, en het blijkt hierdoor eigenlijk een game te zijn die prima tot zijn recht komt op de pc. Kruip je namelijk achter je computer dan zal je Toki Tori (vaker dan je lief is…) opstarten om toch nog ‘eventjes’ een puzzeltje op te lossen. Dit terwijl je eigenlijk van plan was om die avond eens even hard aan de slag te gaan met dat rapport waar je baas al dagen om zeurt, of dat schoolverslag dat je al enkele weken voor je uit aan het schuiven bent.

Hulpmiddelen

Naarmate de game vordert krijg je steeds meer hulpmiddelen tot je beschikking die je kunt (lees: moet) inzetten om langs de lastige hindernissen te komen. Zo kun je bijvoorbeeld bruggetjes bouwen, jezelf teleporteren, stenen tevoorschijn toveren en krijg je ook een heus ijskanon om vijanden mee in een blok ijs te veranderen.
Je zou denken dat je met al deze tools tot je beschikking vrij eenvoudig door de levels zal huppelen maar niets blijkt minder waar. Je kunt de hulpstukken in ieder level namelijk maar een gelimiteerd aantal keer inzetten. Maak je dus op voor veel ‘trial and error’ momenten want je zal erg vaak een level opnieuw moeten starten omdat je jezelf naar een verkeerde plek hebt geteleporteerd, of omdat je een bruggetje hebt gebouwd zonder dat dit echt nodig was.

Uniek design

De tachtig levels zijn verdeeld over een aantal verschillende werelden die ieder een eigen sfeer en uniek design hebben. Zo puzzel je Toki Tori een weg door een duister kasteel, een kleurrijk bos en zelfs door een slijmerig riool. De game zal weinig verrassingen in huis hebben voor spelers die de game al eens hebben gespeeld, maar toch kwamen we op den duur enkele nieuwe breinbrekers tegen. Dat dit genoeg reden is voor ervaren Toki Tori-spelers om er nog eens mee aan de slag te gaan betwijfelen wij echter.
De game is op de pc precies zo te besturen zoals jij dat wilt. Zo kun je dit doen met enkel de muis, kun je een controller in je pc drukken en is de game zelfs met de pijltjestoetsen te besturen. Wij kwamen er echter al snel achter dat de muisbesturing voor ons het prettigste werkte, maar dit komt natuurlijk ook omdat deze het dichtst in de buurt komt van de uitstekende besturing van de Wii-versie, en daar waren we natuurlijk al helemaal op ingespeeld.
Ga je net als ons voor de muisbesturing dan speelt de game in feite als een ouderwetse ‘point and click’-game. Klik met de linker muisknop op het punt waar je Toki Tori naartoe wilt laten lopen en hij zal uit zichzelf de snelste route nemen. Best handig natuurlijk maar het brengt wel meteen een van de grotere punten van frustratie in dit spel met zich mee.
Doordat het kuikentje namelijk het initiatief volledig in eigen hand neemt zodra jij ergens hebt geklikt, zal hij soms een route afleggen waar jij misschien helemaal nog niet op bedacht was. Met als gevolg dat Toki Tori een afgrond inloopt, tegen een vijand botst of ergens terechtkomt waar jij hem nooit meer uit weet te krijgen.

Kortom, het is een leuke en zeer verslavende game! 

Tetris

Onze Rating = 75/100

Tetris is in 1984 ontworpen door Alexey Pajitnov en is sindsdien op vrijwel elk platform uitgebracht. Als gamer kun je dus bijna niet meer om dit beroemde puzzelspel heen en nu heeft ook de PSP zijn eigen versie.

De gameplay is eigenlijk precies hetzelfde als de andere versies: door blokjes met verschillende vormen te rangschikken, moet je voorkomen dat ze de bovenkant van het speelveld bereiken. Door lijnen te maken, speel je blokken weg. Hoe meer je dit doet, hoe hoger de score wordt. Naarmate je langer speelt, komen de blokken sneller op je af en wordt de stapel groter en groter. Snel en efficiënt stapelen is dan een must.

Nieuwe varianten

Maar het originele Tetris is niet het enige wat de PSP mini te bieden heeft. Er zijn namelijk nog wat extra varianten van de gameplay die het spel wat leuker of uitdagender kunnen maken. Zo is er de Threadmill-modus waar het speelveld na elk gevallen blok zijdelings verschuift. Dit maakt het spelen best lastig, aangezien je steeds in een andere situatie belandt.

In de Scanner-variant wordt het verdwijnen van lijnen uitgesteld en moet je dus zoveel mogelijk rijen bij elkaar maken voordat de scanner ze verwijdert. Een ander voorbeeld is de Laser-modus waarin je veertig lijnen moet verwijderen zonder dat de blokken boven de laser uitkomen. Deze extra spelmodi zijn niet totaal anders dan de normale gameplay, maar bieden toch net wat meer toevoeging aan het spel. Fans van Tetris zullen hier wel even zoet mee zijn.

De gameplay is eigenlijk precies hetzelfde als de andere versies: door blokjes met verschillende vormen te rangschikken, moet je voorkomen dat ze de bovenkant van het speelveld bereiken. Door lijnen te maken, speel je blokken weg. Hoe meer je dit doet, hoe hoger de score wordt. Naarmate je langer speelt, komen de blokken sneller op je af en wordt de stapel groter en groter. Snel en efficiënt stapelen is dan een must.

Nieuwe varianten

Maar het originele Tetris is niet het enige wat de PSP mini te bieden heeft. Er zijn namelijk nog wat extra varianten van de gameplay die het spel wat leuker of uitdagender kunnen maken. Zo is er de Threadmill-modus waar het speelveld na elk gevallen blok zijdelings verschuift. Dit maakt het spelen best lastig, aangezien je steeds in een andere situatie belandt.

In de Scanner-variant wordt het verdwijnen van lijnen uitgesteld en moet je dus zoveel mogelijk rijen bij elkaar maken voordat de scanner ze verwijdert. Een ander voorbeeld is de Laser-modus waarin je veertig lijnen moet verwijderen zonder dat de blokken boven de laser uitkomen. Deze extra spelmodi zijn niet totaal anders dan de normale gameplay, maar bieden toch net wat meer toevoeging aan het spel. Fans van Tetris zullen hier wel even zoet mee zijn.

Dan is er nog ‘Master Replay’, waar je de ‘meesters’ van Tetris aan het werk kunt zien. In de video’s zie je hoe de beste spelers met duizelingwekkende snelheid lijnen wegvagen. Je eigen statistieken, die de game netjes voor je bijhoudt, vallen daarbij totaal in het niet.

Nostalgie

De muziek van Tetris is misschien wel een van de meest herkenbare gamemuziek aller tijden. In de PSP mini is het originele deuntje op verschillende manieren geremixt, met een geweldig resultaat. Het klinkt catchy, ritmisch en modern, maar weet toch de herinnering naar oudere varianten naar boven te halen. De graphics zijn eveneens prima. Het spel is nog steeds simpel vormgegeven zonder veel detail, maar meer is ook niet nodig. De vrolijke kleuren en het strakke design is genoeg voor Tetris.

Toch valt er wel het een en ander op te merken. Zo heeft de PSP mini Tetris helaas geen multiplayer-modus, in tegenstelling tot moderne versies op andere platformen. Dit is echter geen groot gemis, aangezien er verschillende varianten voor in de plaats zijn gekomen.

Toch, ondanks alle nieuwe spelmodi, blijft het spel Tetris. De gameplay is goed, maar komt steeds op hetzelfde neer. Nu heeft Tetris ook niet veel vernieuwing nodig, want dat zou het een totaal ander spel maken, maar sommige spelers kunnen hierdoor uiteindelijk afhaken. Tetris is nog steeds hetzelfde en echt bedoeld om even tussendoor te spelen.

De puzzelklassieker Tetris heeft nu ook een versie op de PSP. Hoewel er nieuwe spelvarianten zijn, blijft de gameplay hetzelfde. De game is in een mooi nieuw jasje gestoken, zonder daarbij zijn charme te verliezen. Heb je zin in een simpel maar uitdagend puzzelspel, dan is Tetris een goede uitkomst. Tetris is te downloaden voor €4,99 in de PlayStation Store. Een echte aanrader.

MAG

Onze Rating = 81/100

Het is het jaar 2025 en de shadow wars zijn gaande tussen drie private militaire ondernemingen. In 2024 werd de wereldvrede gesloten, maar de private legers waren toch net iets te inhalig om zich netjes te blijven gedragen en pakten al snel ook de wapens op om van elkaar opdrachten af te snoepen.

Door het creëren van de shadow wars wilde ontwikkelaar Zipper Interactive een MMOFPS ontwikkelen waarin alle handelingen betekenis hebben en daarnaast ook impact op het spel als geheel. Hier lijken ze op een bepaald niveau zeker in geslaagd, aangezien gaandeweg de spelers die op daken blijven liggen om als sniper punten te verzamelen of die kiezen geen headset te dragen tijdens het spelen steeds vaker worden gezien als outcasts en soms zelf het spel worden uitgekickt. Als je als individuele huurling besluit ruggensteun te geven, een tank te repareren of als squad leader een brug laat bombarderen zodat de rest door kan breken, heb je als eenling een belangrijke functie in het geheel en het slagen van de missie.

Verschillende speelmogelijkheden

Er zijn in MAG een aantal verschillende speelmogelijkheden aanwezig, te weten Aquisition, Domination, Sabotage en een modus waarin je tegen elkaar speelt, een soort training met rubber kogels. Een story mode ontbreekt echter net zo min als een training zoals je die bijvoorbeeld in de Call of Duty-games hebt. Het credo is dus vooral ‘al doende leert men’ in het begin.

leader en uiteindelijk naar officer in charge (OiC).

De aangewezen taken uitvoeren en in de buurt blijven van de leaders heeft vele voordelen voor de squad members. Zo gaan ze sneller lopen, beter helen en meer punten verzamelen. Een leader geeft niet alleen aan welke onderdelen te beschermen of aan te vallen (bijvoorbeeld bunkers, watertorens en afweergeschut), ze kunnen ook luchtsteun aanvragen of een helikopter regelen die hen oppikt. De teamgenoten die zich aan de door de leaders aangegeven doelen houden, verdienen ook meer punten.

Kiezen van uitrusting

Naast het verschil tussen soldaten en leaders is ook het uitkiezen van je uitrusting een belangrijk aspect van de manier waarop je als huurling kiest voor een bepaalde functie in de game. Er zijn verschillende rangen die worden toegekend naar aanleiding van de wapens die je besluit te kopen met je experience points.

Zo kun je ervoor kiezen om je vooral in vuurgevechten te storten door middel van een sterke assault outfit, maar je kunt ook je punten besteden aan materiaal om teamleden, apparaten en voertuigen in het veld te repareren. Hou je meer van het zwaardere werk? Shop een uitrusting bij elkaar met mijnen, handgranaten, zware machinegeweren en bazooka’s en blaas tanks van de weg of schiet helikopters uit de lucht voor het verzamelen van nog meer punten.

Ook als sniper of commando kun je aan de bak. Snipers kunnen steeds upgraden naar meer accurate wapens over langere afstanden terwijl de commando’s apparatuur kunnen meedragen waarmee vijanden op de kaart eerder te zien zijn of simpelweg een snellere en stillere messentrekker worden. Alle gear is te verkrijgen in de zogenaamde skill tree, van atletisch vermogen tot antitankmijnen, van demper tot granaatwerper.

Kledingkast uitbreiden

Natuurlijk loop je niet in je onderbroek over het slagveld (zoals de Rockstar zombies in GTA IV). Kon je in de beta-versie nog kiezen uit een grote reeks outfits, helmen, gezichtsbeschermers en brillen, nu moet je stijgen in level om je kledingkast uit te kunnen breiden. Je begint sowieso met drie verschillende beschermende vesten, van licht tot zwaar. Aangezien het meenemen van attributen ook aan punten verbonden is (maximaal 3400) en de zwaarste bescherming meer punten kost, moet je dus iedere keer goed nadenken over wat je aantrekt en meeneemt. Gelukkig zijn er vijf verschillende outfits die je kunt instellen en waartussen je kunt wisselen nadat je bent kapotgeschoten, voordat je weer respawnt.

Tactisch spelen

Dat respawnen kan soms even duren, aangezien je dit meestal weer doet als squad of met een aantal leden van je squad. In sommige levels begon ons dit een beetje te vervelen, net als de afstand die je moet afleggen om naar een objective te lopen. Aan de andere kant: dan moet je maar in leven blijven en meer tactisch spelen, niet als een idioot een weg in rennen of zonder te kijken een trap oplopen.

Pas in de Domination-modus wordt er 128 tegen 128 gespeeld, de andere opties zijn met minder spelers. Eigenlijk is het gebruik van een headset een vereiste om alles uit het spel te halen. De leaders kunnen zo met de squads communiceren en onderling. Handig om te weten dat er hulp onderweg is, een precisiebombardement aankomt of dat er ergens een sniper ligt te wachten. Leuk detail is dat je als je aan het doodbloeden bent van alles naar je tegenstander kunt schreeuwen die langs je loopt. Hij hoort dat dan ook en gaat zich misschien zelfs wel schuldig voelen of uitkijken dat je hem niet terugpakt.

In tegenstelling tot Call of Duty is bij MAG het punten verdienen ter eigen glorie minder belangrijk. Ja, je kunt zo een hoop lintjes verdienen, maar uiteindelijk gaat het echt om een teamoverwinning. De spelers die nu nog in MAG met een groot ego rondlopen zullen (hopelijk) terugkeren naar de multiplayer van Call of Duty of gaandeweg begrijpen dat ze deze game net iets anders moeten spelen om er meer plezier uit te halen.

De graphics van Mag vinden we, vooral met het oog op de massale actie, zeker goed. Er zijn nog geen momenten geweest waarop we dachten: dit is in Killzone 2 of Call of Duty beter of vloeiender. De framerate blijft gewoon dik in orde en tijdens een massaal vuurgevecht waarboven helikopters cirkelen en waar tanks door heen rijden werden we geen moment gestoord door enige vorm van lag.

MAG is een geslaagde MMOFPS waarin tactische gameplay en teamwork erg belangrijk is. Daarbij blijkt het spelen met veel man op de PS3 prima te werken. Mocht je dus in een echt grote omgeving willen spelen, van teamwork houden en naast het knallen ook eens de mecanicien of hospik willen uithangen, haal MAG dan zeker in huis. Heb je nog geen headset, dan is het zeker aan te raden er eentje aan te schaffen.

Vancouver 2010

Onze Rating = 52/100

Vanaf 12 februari zit heel Nederland weer aan de buis gekluisterd om de medaillejacht van het Nederlands team op de Olympische winterspelen in Vancouver te aanschouwen. Met Vancouver 2010 brengt SEGA ons de officiële game van de winterspelen, zodat we ook zelf kunnen strijden om het eremetaal.

Na het opstarten van de game zien we dat je slechts keuze hebt uit drie speltypes, namelijk training, Olympic games en challenges. Vancouver 2010 kent in totaal veertien evenementen die bestaan uit acht verschillende sporten, namelijk alpineskiën, schansspringen, freestyle skiën, snowboarden, short track schaatsen, skeleton, rodelen en bobsleeën. Dit is echter erg weinig, de echte winterspelen bestaan namelijk uit respectievelijk vijftien sporten en veertig evenementen.

Voor de Nederlanders is het natuurlijk enorm teleurstellend dat het langebaanschaatsen niet speelbaar is. Verder mist de game de sporten curling, schaatsen biatlon, kunstrijden, Noordse combinatie en ijshockey. Je hebt echter nog wel de keuze om alle beschikbare evenementen online te spelen, maar al met al kun je concluderen dat de game qua verschillende modi enorm tekort schiet. Een Career Mode zou dan ook een welkome toevoeging zijn geweest.

Weinig uitdaging

Er zijn in alle events helaas geen kwalificaties of halve finales. Alles speelt zich meteen af in de finale waarbij je telkens maar maximaal vier tegenstanders hebt. De uitdaging is dus ver te zoeken, een medaille heb je namelijk zo in de pocket.

Het button bashen is (helaas) ook aanwezig in de game, echter wel in mindere mate dan bij eerdere games gebaseerd op de Olympische spelen. Vooral bij het short track schaatsen heb je met eindeloos button bashen te maken. Bij de rest van de sporten heb je dit vooral bij de start.

De gameplay van Vancouver 2010 biedt ook vrij weinig afwisseling. Het sturen wordt veelal gedaan met de achterste triggers of met de analoge sticks en verder gebruik je bij de meeste sporten weinig andere knoppen. Kortom, de gameplay is weliswaar altijd simpel en ‘arcade’, maar het biedt simpelweg niet genoeg afwisseling en uitdaging.

Vancouver 2010 biedt dus over het algemeen te weinig uitdaging, maar gelukkig kent de game ook pluspunten. De Challenges-modus is namelijk wel een goede toevoeging aan het spel. Hierin moet je specifieke opdrachten vervullen in één discipline. Natuurlijk zijn standaard time trials speelbaar in deze modus, maar je kunt ook aan de slag met leukere, originelere challenges. Zo moet je bijvoorbeeld een minimumsnelheid bereiken in een afdaling bij het skiën

BioShock 2

Onze Rating = 89/100

In BioShock 2 kruip je in de huid van een Big Daddy. Geen Jack dus, maar juist één van de beruchte tegenstanders van het hoofdpersonage uit het eerste deel. Je keert als speler wel terug naar Rapture, de onderwaterwereld die gecreëerd is door Andrew Ryan als een Utopia. Tien jaar na de gebeurtenissen van het eerste deel is er een hoop veranderd en heeft de dame Sofia Lamb een grote invloed op Rapture. Zij heeft totaal andere ideeën dan Andrew Ryan, maar natuurlijk is ook haar visie behoorlijk extreem.

Wij gaan natuurlijk niet verklappen hoe dit verhaal gaat verlopen, maar we kunnen wel zeggen dat 2K Marin goed werk heeft afgeleverd op dit gebied. In de first person shooter kom je stukje bij beetje meer te weten over Rapture, jouw rol daarin, de inwoners en Lamb en uiteindelijk zal alles op zijn plaats vallen. Ook de audio logs zijn aanwezig, die gezien kunnen worden als de smaakmakers van het verhaal en je een beetje meer inzicht geven in het leven binnen Rapture.

Little Sisters stelen

Hoewel er op gameplay-gebied natuurlijk veel overeenkomsten zijn met het eerste deel, zal je als Big Daddy toch zeker anders te werk gaan dan Jack. De Little Sisters vervullen ook in BioShock 2 een grote rol, maar zoals je kunt verwachten, gaan ze op een andere manier met je om. Aangezien je geen Little Sister bij je draagt, zal je deze moeten stelen van een andere Big Daddy. Zoals de spelers weten die het eerste deel hebben gespeeld, zijn deze wezens in de ouderwetse duikerspakken behoorlijk agressief wanneer je in de buurt komt van een Little Sister.

Je kunt je dan ook opmaken voor een heftige strijd wanneer je een Little Sister probeert af te pakken van een andere Big Daddy. Wie namelijk denkt dat het een stuk eenvoudiger is om met het nieuwe hoofdpersonage schade te berokkenen, heeft het mis. Je bent namelijk een van de eerste Big Daddy’s die diende als een prototype en daardoor iets zwakker dan de logge vijanden die we kennen uit het eerste deel.

Plasmids

Gelukkig heb je ook wat voordelen als prototype. Het grootste pluspunt lijkt toch wel dat je plasmids kunt gebruiken en deze zelfs gelijktijdig in kunt zetten met de conventionele wapens. Met je ene hand kun je de bekende speciale krachten gebruiken en met de andere hand kun je bijvoorbeeld je drilboor inzetten of met een rivet gun tekeer gaan. Dit scheelt vooral een hoop gedoe en het is daarbij erg bruikbaar, aangezien je een paar zware strijden tegemoet gaat in BioShock 2.

Zoals gezegd zal je een Big Daddy moeten uitschakelen, waarna de Little Sister zonder aarzelen jou ziet als haar nieuwe beschermengel. Hierna is het de bedoeling dat je op zoek gaat naar verse lijken om zo adam in te winnen. Met dit goedje kun je namelijk weer je personage versterken en in dit deel zal je de Little Sister aan de slag moeten zetten. Wanneer je een bruikbaar lijkt hebt gevonden, dan kun jij je opmaken voor een nieuwe strijd. De inwoners van Rapture zijn namelijk niet minder verslaafd geworden aan adam en zullen een dergelijk moment zien als een ideale kans om het goedje te scoren.

De aangetaste inwoners zullen dan ook in grote hoeveelheden de Little Sister aanvallen en jij moet er dan voor zorgen dat het ze niet lukt om het kleine meisje te pakken te krijgen. Een beetje voorbereiding kan dan geen kwaad. Met de genoemde rivet gun kun je mijnen neerleggen voordat je het kleine meisje aan de slag zet en later in de game bijvoorbeeld mini turrets plaatsen, om zo al de nodige vijanden tegen te houden. De tegenstanders die dan toch de Little Sister bereiken, kun je bijvoorbeeld bewerken met je drilboor of met je speciale krachten elektrocuteren, bevriezen of in brand zetten.

Meer tactiek

Er komt dan ook een stuk meer tactiek kijken bij BioShock 2 dan we gewend zijn van het eerste deel. Vooral later in de game zul je slim gebruik moeten maken van je wapens, plasmids, maar ook beveiligingscamera’s en turrets in je omgeving. Deze laatstgenoemden kun je hacken en de mini game die je dan krijgt voorgeschoteld, is anders dan in het eerste deel. Je hoeft dan ook niet pijpleidingen te verleggen, maar zal een metertje moeten timen dat zich beweegt over verschillende gekleurde gebieden. Deze manier van hacken werkt vooral een stukje sneller en dat is zeker prettig, aangezien hacken van levensbelang is.

Wanneer je de Little Sister twee lijken hebt laten bewerken, dan is het tijd om haar terug te brengen naar haar thuisbasis. Op dat moment kun je kiezen om haar te redden of te ‘harvesten’. In het tweede geval krijg je direct meer adam, maar dat moet je dan wel over je hart verkrijgen. De nobele spelers onder ons krijgen misschien wat minder adam op dat moment, maar als je genoeg Little Sisters redt, dan zullen ze een cadeautje voor je achterlaten.

Hoe je het ook aanpakt, je zal in ieder geval de adam moeten gebruiken om je personage te versterken. Zo kun je bijvoorbeeld je health opkrikken of nieuwe plasmids unlocken. Daarbij kom je weer de upgrade stations tegen voor je wapens. Overigens zijn de wapens in BioShock 2 bijzonder krachtig, zeker wanneer je wat verder komt in de game. Zo waren we erg verzot op de spear gun, waarmee je met hoge snelheid speren kunt afschieten en vijanden tegen muren kunt plakken. Een goed gemikt schot is vaak genoeg om een vijand uit te schakelen, waarna je simpelweg je afgeschoten speer terugpakt. De bewuste tegenstander zal in dat geval alsnog op de grond in elkaar zakken.

Je mag dan wel krachtige wapens tot je beschikking hebben, het zal je niet makkelijk worden gemaakt in BioShock 2. De ontwikkelaar is duidelijk niet royaal geweest met munitie en first aid kits en je zal dan ook behoorlijk zuinig moeten zijn met de genoemde zaken. Ook de vijanden zijn bijzonder taai en je kunt je behoorlijk verkijken op en specifieke situatie. Wij merkten dat we het liefst in de buurt van een (gehackte) health station bleven, aangezien je anders zo door je first aid kits bent.

Fotocamera

Om vijanden beter te bestrijden, krijg je na een tijdje de beschikking over een fotocamera. Wanneer je een kiekje neemt van een vijand en deze vervolgens uitschakelt, dan krijg je allerlei bonussen om deze vijanden meer schade aan te doen en je kunt op deze manier zelfs nieuwe skills unlocken. Het zal al snel een tweede natuur worden om je fototoestel altijd in de aanslag te hebben.

Er zijn nog veel meer nieuwe features maar die gaan wij verder niet behandelen in deze review, al met al een hele goede game voor de PC!

Final Fantasy Crystal Chronicles: Bearers

Onze Rating = 69/100

Na een vrij lange ontwikkeling mag de Nintendo Wii eindelijk Final Fantasy Crystal Chronicles welkom heten. Maar is die behoorlijk lange tijd wachten het eigenlijk wel waar geweest? Dit lijkt helaas niet voor iedereen het geval te zijn. De mensen die denken dat deze game lijkt op de reguliere Final Fantasy- of Crystal Chronicles-games komen bedrogen uit. Hoewel deze titel Crystal Chronicles in de naam heeft, lijkt deze totaal niet op de genoemde games. Square Enix heeft gekozen voor een compleet nieuw concept en lijkt bijna alle RPG-elementen overboord te hebben gegooid. De enige overeenkomst die het nog met de andere games heeft, is de aanwezigheid van de rassen.

Crystal Bearers

Je speelt de game als een jonge Crystal Bearer die naar de naam Layle luistert. Helaas voor de hoofdrolspeler is zijn verdiende titel verre van positief bedoeld. De mensen met deze titel kunnen namelijk magie gebruiken en dit is in de wereld waarin ze leven streng verboden. Deze personages worden dan ook ernstig gediscrimineerd en dat zorgt voor de nodige vervelende momenten. Het verhaal beperkt zich uiteraard niet tot dit, want zoals we gewend zijn van een Final Fantasy-game, bevat de titel een episch verhaal. Het verhaal zit dan ook zeer goed in elkaar en wordt op een aantrekkelijke manier gepresenteerd.

Helaas is een sterk verhaal niet genoeg om een spel goed te maken. Hier zit nou net het probleem van Crystal Bearers. Tijdens de game zal je een grote lading mini games voor je kiezen krijgen. Deze games zijn met regelmaat zeker vermakelijk, maar roepen ook vraagtekens op. Er lijkt namelijk wel erg veel tijd in gestoken te zijn in vergelijking met de echt belangrijke elementen in de game.

Onder andere de spelwereld lijkt meer een sandbox-game te zijn dan een serieuze action game. Zo zit het vol met figuren die wel erg willekeurig verdrag tonen. Bij bijna alle figuren lijkt enige vorm van intelligentie amper aanwezig te zijn. Zo rennen ze vaak als een kip zonder kop rond en lopen ze hiermee in de weg.

Lastige controls

De hele game draait om het met de cursor aanwijzen en oppakken van objecten en personages, zo ook het gevechtsysteem. Je moet hierbij de opgepakte objecten en personages gooien of in sommige gevallen kun je er speciale aanvallen mee uitvoeren. Zo makkelijk als het klinkt, is het echter niet altijd. De controls werken namelijk niet altijd naar behoren. Tijdens gevechten zal het vaak genoeg voorkomen dat wanneer je een object probeert op te pakken deze totaal ergens anders heen vliegt.